Dissosiyatif fügü olan hastalar, bildik evlerinden veya iş ortamlarından bedensel olarak uzaklaşırlar ve önceki kimlik özelliklerini (ad, aile, iş) anımsayamazlar. Bu hastalar kesin olamamakla birlikte sıklıkla tamamıyla yeni bir kimlik ve iş edinirler.
Dissosiyatif füg nadir görülür ve dissosiyatif amnezide olduğu gibi en sık savaş sırasında, doğal afetlerden sonra ve yoğun iç çatışmalara (örneğin, evlilik dışı ilişkiler) eşlik eden kişisel krizlerin sonucunda ortaya çıkar.
Başlıca güdeleyici etkenin emosyonel olarak acı veren yaşantılardan kaçınma isteği olduğu görülür.
Dissosiyatif füg tanısı semptomların ani başlamasını gerektirir. DSM-IV, kişinin kimliği konusunda konfüze olmasını ya da yeni bir kimliğe bürünmesini gerektirir.
Hastalar maksatlı bir şekilde gezerler, genellikle evlerinden günlerce uzak kalırlar. Bu dönem boyunca geçmiş yaşantı ve ilişkilerinde tam amneziye sahiptirler, ancak dissosiyatif amnezli hastaların aksine, genelde her şeyi unuttuklarının farkında değillerdir. Birden bire önceki kimliklerine döndüklerinde, füg başlangıcı öncesi zamanı hatırlasalar da füg dönemlerinde amnestik kalırlar.
Dissosiyatif füg hastaları sessiz, sade ve her şeyden elini eteğini çekmiş gibidirler, basit işlerde çalışırlar gösterişsiz yaşarlar ve genelde dikkatleri üzerlerine çekmezler.
Füg genellikle kısa-saatler veya günler sürer. Daha az sıklıkta füg, aylarca sürer ve binlerce kilometreyi içeren geniş seyahatleri kapsar. Genellikle, iyileşme kendiliğinden ve hızlıdır ve nüksler seyrektir.
Psikoterapi, genellikle hastaların sağlıklı ve bütünleyici bir şekilde ruhlarıyla başlatıcı stresörleri bağdaştırmalarında yardımcı olduğundan endikedir.