Kısa dinamik psikoterapiler, psikoanalitik kavramlara dayanan kısa süreli terapilerdir.
Açıkça, krizi önleme krizin görüldüğü hastada ortaya çıkan değişikliklere sınırlanan bir terapidir. Krizi önleme, sadece acil duruma çabuk yanıtları değil aynı zamanda gelecek sorunların önlenmesini amaçlayan uzun süreli ruhsal uyumun gelişmesini kuvvetlendiren kriz kuramına dayanır.
Kısa Psikoterapi
Kısa psikoterapinin temel özelliklerinin çoğunluğu 1946’da Franz Alexander ve Thomas French tarafından tanımlandı. Geçmişteki travmatik olayları onarabilen düzeltici emosyenel yaşantıyı geliştirmenin ve olanak oldukça düşünce, duygu ve davranışın yeni yollarını hastaya kazandırmanın üzerinde durulur.
Başarılı bir sonucun en değerli belirleyicisi hastanın tedaviye motivasyonudur. Ek olarak, hastalar ruhsal kavramlarla ilgilenmeli, yoruma yanıt vermeli ve altta yatan temel sorunlara odaklanmalı veya esas konuyla ilgili çatışmaya yoğunlaşarak çözüm bulmalıdırlar.
Kısa Fokal Psikoterapi
Kısa fokal psikoterapi başlangıç olarak 1950’lerde Londra’ da ki Tavistock Kliniğinden Michael Balint’in ekibi tarafından geliştirildi.
Hasta ve terapist olduğunca ilgili olmaya ve yerleşik gerginliğin giderilmesine istekli olmalıdır. Sınırlar belirli odaklanma formüle edilir ve sonlandırma tarihi önceden belirlenir. Sonlandırmayla ilgili keder ve öfke üzerine çalışılır. Deneyimli bir terapist için terapinin ortalama uzunluğu yaklaşık 20 seans olarak belirlenir ve yetişmekte olan bir terapist için yaklaşık 30 seanstır. Ancak molan 40 görüşmeden fazlasını önermez.
Zaman- Sınırlı Psikoterapi
1970’lerin erken dönemlerinde Boston üniversitesinden James Mann ve arkadaşlarınca belirli bir temel konu üzerinde odaklanan tamamı 12 görüşme olan bir psikoterapi modeli geliştirildi.
Mann’ın önem verdiği başlıca konular hastalarda ileri derecede belirgin bir temel çatışmanın ve genç kişilerde birçok ruhsal ve bedensel yakınmaların eşlik ettiği olgunlaşma krizlerinin belirlenmesidir.
Kısa Süreli Dinamik Psikoterapi
Mc Gill üniversitesinden Habib Davanloo tarafından öne sürülen kısa süreli dinamik psikoterapi kısa psikoterapi ve kriz önlemenin tüm çeşitlerini kapsar. Davanloo’nun serilerinde tedavi edilen hastalar ruhsal çatışmaları baskın olarak ödüpal planlar, çatışmaları ödipal olmayanlar ve çatışmaları birden fazla odaktan kaynaklananlar olarak sınıflandırırlar.
Davanloo’nun psikoterapotik yaklaşımının önemli noktaları esneklik (terapist hastanın gereksinimlerine tekniği uydurmalıdır), hastanın regresif eğilimlerinin kontrolü; terapiste aşırı bağımlılık geliştirmeye izin vermeyecek olan etkin müdahale; ve hastanın aktarımla ilgili entelektüel iç görüşü ve emosyonel deneyimler yorumlamanın etkisiyle düzenlenir.
Kısa Süreli Anksiyete Uyaran Psikoterapi
Kısa süreli anksiyete uyaran psikoterapi, ilk kez 1950’lerde Peter Sifneos tarafından Massachusetts Genel Hastanesinde geliştirildi.
Tedavi başlıca 4 safhaya ayrılır; hasta-hekim karşılaşması, erken terapi, tedavinin en üst düzeyi ve değişim bulgusu ve sonlandırma.
İnterpersonal (Kişiler Arası) Psikoterapi
Myrna Weisman ve Gerald Klerman tarafından tanımlanan ve kişiler arası interpersonal psikoterapi (İPT) adını alan kısa süreli psikoterapinin özel bir tipi depresif bozuklukların tedavisinde kullanılır. Terapi, 3-4 aylık bir dönemde haftalık 45-50 dakikalık seansları kapsar. Kişiler arası davranış depresif bozuklukların nedeni ve bir tedavi yöntemi olarak görülür.
Terapist doğrudan öğütler verir, hastanın karar vermesine katkıda bulunur ve çatışma alanlarını açıklayarak yardımcı olur. Aktarıma az önem verilir veya hiç verilmez.
Krizi Önleme
Kriz tehlike durumlarına yanıttır ve ıstırap veren bir durum olarak yaşanmasıdır. Kriz, kişiyi kısıtlayıcıdır ve ne olursa olsun birkaç saatten birkaç haftaya kadar sürebilir. Krizi önleme, krizle yetersizleşen ya da ciddi bir şekilde rahatsız olan kişilerde tercih edilir.
Terapi var olan birlikteki psikodinamikleri anlamayı ve krizde ne kadar rol oynadıklarından haberdar olmayı gerektirir. Katılımcı beraberce krizi çözmeye yönelik çalışır. Ek olarak terapist kadar hastada tedaviye aktif olarak katılır. Kısa süre hastaneye yatırma, tedavi planının bir bölümüne eklenebilir. Tüm bu tedavi uygulamaları hastanın anksiyetesini azaltmaya yöneliktir. Krizi önlemenin uzunluğu 1 veya 2 seanstan 1 veya 2 aylık dönem boyunca çeşitli görüşmelere kadar değişir.
Kriz terapisinin en göz alıcı sonucu, hastanın gelecek risklerden kaçınmayı veya gerekirse riskleri ele almayı en iyi yapabilmesi ile ilgili olanıdır.